Projekty
Silent Earth
Miasto i natura – dwa światy, które powinny pozostawać w równowadze, lecz w tym projekcie ukazane są w ich najbardziej brutalnej, surowej formie. Betonowe monolity wyrastające ponad martwe ulice, cienie spadające na popękany asfalt, zdziczałe drzewa i roślinność próbujące przebić się przez urbanistyczny chaos.
To opowieść o przestrzeniach zapomnianych, miejscach, które zdają się należeć do innej rzeczywistości – dystopijnej, wypranej z życia, a jednocześnie niepokojąco znajomej. W czerni i bieli, z wysokim kontrastem, odsłaniają się detale, które w kolorze pozostają niewidoczne: pęknięcia w murach, splątane gałęzie, odbicia świateł na surowych powierzchniach.
Tematyka:
- Urbanistyczna pustka – opuszczone przestrzenie, martwe ulice, cienie wysokich bloków.
- Zderzenie betonu i przyrody – natura odzyskująca swoje miejsce w świecie zdominowanym przez człowieka.
- Mrok i światło – skrajne kontrasty, które wyciągają z obrazu surową rzeczywistość.
- Dystopijny klimat – fotografie wyglądające jak kadry z opowieści o przyszłości, w której świat powoli się rozpada.
Czy to miasto porzucone przez ludzi? Czy natura, która powraca po długim śnie? A może to rzeczywistość, którą widzimy na co dzień, ale nie zwracamy na nią uwagi?
Silent Earth to świat na granicy rozpadu i odrodzenia.
Zatrzymane w czasie
„Zatrzymane w czasie” to fotograficzna eksploracja momentów, które zazwyczaj umykają w codziennym pośpiechu. To próba uchwycenia emocji, ruchu i detalu – zatrzymania ich w jednym kadrze tak, by opowiadały własną historię.
Projekt koncentruje się na trzech głównych aspektach:
- Ludzkie emocje – spontaniczne gesty, spojrzenia, chwile skupienia lub radości, które w ułamku sekundy mogą wyrazić więcej niż słowa.
- Ruch w zastoju – uchwycenie dynamiki w statycznym obrazie, zatrzymanie pędu codzienności, który na fotografii staje się niemal namacalny.
- Elementy miasta – fragmenty przestrzeni, które na co dzień pozostają niezauważone, a w odpowiednim świetle i kompozycji nabierają nowego, intrygującego charakteru.
Każde zdjęcie w tym projekcie to zatrzymana chwila – oderwana od upływu czasu, zamknięta w ramie obrazu, pozwalająca widzowi spojrzeć na rzeczywistość z innej perspektywy.
Poziom Zero
„Poziom Zero” to fotograficzna reinterpretacja otaczającej rzeczywistości z perspektywy, której rzadko doświadczamy – nisko, tuż nad powierzchnią gruntu.
Celem projektu jest ukazanie człowieka, natury i miasta w sposób nieoczywisty, zmieniając klasyczną perspektywę na tę znaną bardziej owadom niż ludziom. Fotografowanie „z poziomu mrówki” pozwala na zupełnie nowe spojrzenie na świat – monumentalność zwykłych obiektów, grę światła i cienia w nietypowych miejscach oraz detale, które w codziennym pośpiechu umykają naszej uwadze.
Projekt odkrywa na nowo miejskie krajobrazy, pozwala dostrzec nieznane oblicza natury i ukazuje człowieka w przestrzeni z perspektywy, która zmienia proporcje i buduje nowe narracje.
To zaproszenie do spojrzenia na otaczający świat inaczej – przez pryzmat detalu, światła i kształtu, który w standardowej perspektywie pozostaje niedostrzegalny.